Κάτι Σαββατοκύριακα

Σαββατοκύριακο ήταν και πέρασε, σαββατοκύριακο ήταν και πάει. Η γεύση όμως που σου άφησε ήταν σαν πικρολέμονο. Σαν ένα νεκρό σαββατοκύριακο, που δεν πήρες αγκαλιά αυτόν/αυτήν που θα ήθελες, που δεν τον/την φίλησες, που προσπάθησες να εκφράσεις τα αισθήματα σου και ο άλλος/ άλλη σου απάντησε με ένα παγερό: "Ώχ, τώρα, όρεξη έχεις;"

Ε, σε αυτά λοιπόν...

"Μοιράζω φύλλα και ποντάρω σε ένα ψέμα
και σε αφουγκράζομαι σαν τίγρης της Βεγγάζης.
Και συ με κείνο το παράπονο στο βλέμμα
μέσα από ύποπτα προσπέκτους με κοιτάζεις.

Βαμμένα κόκκινα τα χείλια μέσα και έξω,
σε περιμένω σε ένα χάρτινο κρεββάτι.
Με τα παιχνίδια μου δεν πρόλαβα να παίξω,
στο ίδιο ψέμα θα ποντάρω, κάνε κάτι.

Κάτι νεκρά Σαββατοκύριακα
Πόσο μου λείπεις
Να μ' αγαπήσεις περιμένω
Τι λες, δε σε καταλαβαίνω.

Κάτι νεκρά Σαββατοκύριακα
Πόσο φοβάμαι
Να σε χαρώ δεν προλαβαίνω
Τι λες, δεν σε καταλαβαίνω.

Μοιράζω φύλλα και βουλιάζω μες το ψέμα.
Μια γκρίζα φλέβα στο κρανίο πάει να σπάσει.
Ό,τι μου χάρισες το πλήρωσα με αίμα.
Μια στάλα έρωτα στη φέξη και στη χάση.

Διπλά ποτά, σπάζω τσιγάρα, περιμένω,
να με κοιτάξεις μια φορά και να με σώσεις.
Ένα σου βλέμμα κοφτερό και αγαπημένο
αυτό το μέλλον το λαμπρό να σκοτώσεις.

Κάτι νεκρά Σαββατοκύριακα
Πόσο μου λείπεις
Να μ'αγαπήσεις περιμένω
Τι λες, δε σε καταλαβαίνω.

Κάτι νεκρά Σαββατοκύριακα
Πόσο φοβάμαι
Να σε χαρώ δεν προλαβαίνω
Τι λες, δε σε καταλαβαίνω."

Τι λες, δε σε καταλαβαίνω...